|
ባለፈው ሳምንት፣ ስለ መካተት የተማርኳቸውን አንዳንድ ነገሮች አካፍያለሁ። ዚያን ክፍል ከዚህ በታች ባለው ቃል በገባው “ክፍል ሁለት” እቀጥላለሁ--ነገር ግን እንደ ማህበረሰብ እና እንደ ትምህርት ቤት ስርዓት ያለፍንበትን አስቸጋሪ ጊዜ አስታውሳለሁ። የአእምሮ ሕመም፣ የአደንዛዥ እፅ አላግባብ መጠቀም እና ዛቻ ወይም እራስን ወይም ሌሎችን የሚጎዱ ትክክለኛ ድርጊቶች ፈጣን፣ ውጤታማ የሆነ ጣልቃ ገብነት እና ህክምና ያስፈልጋቸዋል። ሁልጊዜም መጠየቅ ያለብን፣ “እኛ በቂ ነገሮች እየሰራን ነው? እኛ ትክክለኛውን ነገሮች እየሰራን ነው?” እና ለማሻሻል በንቃት እየሰራን ነው። በተጨማሪም፣ ሁሉም ተማሪዎቻችን እና ሰራተኞቻችን ደህንነታቸው የተጠበቀ፣ የሚታዩ፣ የሚታወቁ እና የሚወደዱ መሆናቸውን ለማረጋገጥ የምንሰራው ስራ አለብን። ጥቂቶቹን ለመጥቀስ ያህል፣ "የትምህርት ቤት ንብረት"ን ከተለያዩ ጥቃቶች፣ መገለሎች፣ ጠበኝነት፣ መቅረት እና ማቋረጥን የሚከላከልመሆኑን ጥናቶች አረጋግጠዋል። አካታች ልምምዶች የባለቤትነት ስሜትን ያባብሳሉ። ስለዚህም፣ እኔ ከዚህ በታች የምጽፈውን እንደ አንድ የትልቅ ቁራጭ ፣ቀጣይነት ያለው ጥረት ለአሁኑ ተግዳሮቶቻችን ምላሽ ለመስጠት እና ወደፊትም ለማስወገድ አስባለሁ። ከክፍል አንድ ስንወጣ፣ የሼሊ ሙር ተማሪ ይህ ማብራሪያ በትክክል ማካተትን እንደማይወክል ጠቅሶ ነበር። ለምን እንደሆነ ታያለህ?  የሼሊ ተማሪ ይህ ማብራሪያ በትክክል ስለ መዋሃድ እንጂ ስለማካተት እንዳልሆነ አመልክቷል። አረንጓዴው አብላጫውን እና ልንመኘው የሚገባን ደንብ መሆኑን በዘዴ ይጠቁማል። የበለጠ እውነትነት ያለው አተረጓጎም ይህን አይመስልም?  እያንዳንዳችን በትምህርት ቤቶቻችን በደስታ የሚንቀበላቸው እና ዋጋ እንዲሰጣቸው የምንፈልጋቸው ብዙ ማንነቶች የሉንም?  እኛ ሁሉን አሳታፊ ለመሆን የምንፈልገውን ማንኛውንም አይነት ማህበረሰብ በመምራት ረገድ፣ ለእኛ ፈተና የሚሆነው- እንደ የሕዝብ ትምህርት በእርግጠኝነት መሆን ያለበት- ይህ ነው፡-  ሼሊ "ለማንነት ማስተማር" ብላ የጠራችው፣ ሁሉንም ቀለሞች እንዴት እንደምናሳይ ብዙ ሃሳቦች አሉኝ--ብዙ ሃሳቦች ስለሆኑ እዚህ መዘርዘር አይቻልም። በAPS ውስጥ እና በሌሎች የት/ቤት ክፍሎች ውስጥ ይህንን በተለየ ሁኔታ ጥሩ እየሰሩ ያሉ አስተማሪዎች አሉ፣ እና እነሱ አስተማሪዎቼ ናቸው።
የAPS የበላይ ተቆጣጣሪችን እያንዳንዱን ተማሪ “በስም፣ በጥንካሬ እና በፍላጎት” ስለማወቅ ይናገራል። እርግጠኛ ለመሆን፣ ፍላጎቶቹን የመለየት እና የማስተናገድ ግዴታ አለብን። ተማሪዎቻችንን እንዲሁም በግል ጥንካሬ እና ማንነታቸው እንዲሰይሙ እና እንዲገነቡ ካላደረግን እና የትምህርት ቤታችን ማህበረሰቦች በመገኘታቸው የተሻሉ መሆናቸውን ካላረጋገጥን ታላቅ ኢፍትሃዊነትን እንሰራለን። Comments are closed.
|